U bram Miśni czyli Polacy nad Łabą

W 1013 roku w Merseburgu Bolesław Chrobry zawarł pokój z cesarzem niemieckim Henrykiem II. Walki polsko-niemieckie ustawały po blisko 10 latach. Chrobry utrzymał swe zaodrzańskie posiadłości – Łużyce i Milsko. W planach były już także zaślubiny jego syna Mieszka II z córką palatyna reńskiego, Rychezą. Konflikt między sąsiadami został zawieszony, gdyż obie strony miały w tym momencie inne priorytety do załatwienia. Cesarz Henryk II wyruszał do Rzymu po cesarską koronę, Bolesława pochłonęły kwestie wschodnie. Pokój nie trwał jednak długo. Granica polsko-niemiecka zapłonęła ponownie już w 1015 roku.

Wojna roku 1015

Polska została zaatakowana z trzech kierunków. Na północy w polskie granice wkroczyli pogańscy Wieleci, na południu Czesi. Od zachodu maszerowały główne siły niemieckie na czele z cesarzem Henrykiem II. W tej sytuacji Chrobry podzielił swoje wojska również na trzy ugrupowania. Czechów powstrzymali sprzymierzeni z Polakami Morawianie. Wieletom stawił czoła osobiście Bolesław, zmuszając ich wkrótce do odwrotu. Walkę z cesarzem Chrobry nakazał synowi Mieszkowi II. To właśnie u przepraw przez Odrę trwały najcięższe boje. Niemcy, po krwawym starciu, zmusili Mieszka do odwrotu. Nie udało im się jednak rozbić oddziałów polskiego księcia, któremu na pomoc z północy szedł już ojciec. Niebawem sytuacja uległa zmianie. Połączone wojska polskie zahamowały natarcie niemieckie i zmusiły cesarza do odwrotu.

„Mieszko II Lambert”. Źródło: Aleksander Lesser, Wikimedia Commons

Polska kontrofensywa

W pościg za wycofującymi się Niemcami ruszył Mieszko II. Oddziały polskie przekroczyły Łabę i dotarły aż pod Miśnię, którą obległy.

Tymczasem cesarz dotarł ze swoim wojskiem do Strzały, a ponieważ wiedział, że Mieszko następuje mu na pięty z siłą zbrojną, nakazał margrabiemu Hermanowi przybyć szybko do obrony miśnieńskiego grodu, sam zaś udał się prosto do Merseburga. Mieszko atoli, pouczony przez swojego niegodziwego ojca, skoro tylko zauważył, że nasi [tj. Niemcy] odeszli rozdzieleni na części, nie pozostawiwszy żadnej osłony, przeprawił się 13 września o świcie przez Łabę pod wspomnianym grodem z siedmiu legiami i nakazał jednym z nich pustoszyć okolicę, drugim zaś przystąpić do zdobywania grodu. (Kronika Thietmara)

Podgrodzie miasta poddało się bez walki. Następnie nastąpił szturm warowni. Wywiązała się zaciekła walka. Obrona słabła. Miasto padłoby zapewne, lecz… Gwałtownie zaczął podnosić się poziom wód Łaby. Mieszko widząc, że przybierająca rzeka może zagrodzić Polakom powrót, zarządził odwrót.

„Mieszko II i Pomorzanie”. Miedzioryt Angela Campanelli na podstawie obrazu Franciszka Smuglewicza. Źródło: Wikimedia Commons

Zwycięski pokój

Wojna trwała dalej. Zakończyła się dopiero w 1018 roku pokojem w Budziszynie. Pokój zamykał długi okres wojen polsko-niemieckich ciągnący się z przerwami od 1002 roku. Przy Polsce pozostały Łużyce, Milsko i Morawy. Bolesław uzyskał również niemieckie posiłki na wyprawę kijowską.

Piotr Worwa

Bibliografia:

Kronika Thietmara

Jasienica Paweł, Polska Piastów, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986.

Mieszko II Lambert, pod red. zespołu Magazynu Historycznego „Mówią Wieki”, Kolekcja Hachette, Warszawa 2009.

Tytułowa grafika: „Bolesław Chrobry wbija słupy graniczne w Łabę i Soławę”, grafika z Album Wileńskie Jana Kazimierza Wilczyńskiego. Źródło: By Anonymous plate XIX century (http://polona.pl/item/5552568/6/) [Public domain], via Wikimedia Commons

 

Dodaj komentarz