• Home
  • Niemcy
  • Berliner Fernsehturm czyli w cieniu berlińskiej wieży telewizyjnej

Berliner Fernsehturm czyli w cieniu berlińskiej wieży telewizyjnej

Berlińska wieża telewizyjna jest jednym z najmłodszych zabytków Berlina. Jej niezwykła forma i charakterystyczny wygląd sprawiły, że stała się jednym z symboli miasta. A to nie jedyna atrakcja w tej części Berlina…

Berliner Fernsehturm

Plany budowy wieży telewizyjnej w Berlinie pojawiły się już w latach 50. Prace budowlane ruszyły dekadę później. Projekt wysokiej i smukłej wieży stworzył architekt Hermann Henselmann. Nowa berlińska budowla miała stać się świadectwem potęgi niemieckiego socjalizmu. Wieża powstawała przecież we wschodniej części Berlina. Jej budowa trwała ponad 4 lata i została zakończona w 1969 roku. Całkowita wysokość wieży, włącznie z anteną, osiągnęła 365 metrów. Na wysokości 200 metrów zamontowana została ogromna, stalowa kula, która miała przypominać o sowieckich satelitach kosmicznych. W tym kształcie wieża dotrwała do momentu zjednoczenia Niemiec. W 1997 roku antena na wieży została podniesiona jeszcze o 3 metry. We wnętrzu kuli zorganizowane zostały z kolei platforma widokowa (203m) oraz restauracja (207m). Współcześnie, wieża nadal pełni rolę nadajnika dla niemieckich telewizji, stała się również jedną z największych atrakcji Berlina i jednym z symboli zjednoczonego miasta. Nadal pozostaje też najwyższą budowlą Niemiec.

Berliner Fernsehturm nocą. Widoczna świetlna iluminacja wieży. Fot. Bartłomiej Banasik, 2018 rok.

Widok na Berlin z wieży telewizyjnej. Widoczna między innymi katedra berlińska i główna aleja Berlina – Unter den Linden – Aleja Lip. Fot. Bartosz Miśkowiec. 2019 rok.

Wnętrze tarasu widokowego w kuli berlińskiej wieży telewizyjnej. Fot. Bartosz Miśkowiec. 2019 rok.

Kościół Mariacki w Berlinie

Tuż obok berlińskiej wieży telewizyjnej znajduje się Kościół Najświętszej Marii Panny – berliński Kościół Mariacki. Jego dzieje giną w mrokach średniowiecza. O długiej historii świadczy zresztą gotycka architektura kościoła. Do XVI wieku świątynia znajdowała się w rękach katolików, później przejęli ją luteranie. W czasie swej długiej historii kościół był wielokrotnie przebudowywany, kilka razy trawiły go też pożary, ostatni w czasie II wojny światowej. Mimo to, trójnawowa gotycka świątynia dotrwała do czasów współczesnych razem ze swoim barokowym wyposażeniem. Dziś, w niezwykły sposób kontrastuje z nowoczesną wieżą telewizyjną, stając się świadectwem historycznej ciągłości Berlina.

Berliński Kościół Mariacki i Berliner Fernsehturm (Wieża TV). Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

Berliński Kościół Mariacki, pomnik Marcina Lutra i Berliner Fernsehturm (Wieża TV). Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

Czerwony Ratusz

Czerwony Ratusz powstał w połowie XIX wieku na rozkaz króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Projekt ratusza opracował architekt Hermann Friedrich Waesemann. Budowla, którą stworzył, swą ceglaną formą nawiązywała do architektury gotyku. Jej fasady ozdobiły płaskorzeźby prezentujące historię Berlina. Pierwsze posiedzenie władz miejskich odbyło się w Czerwonym Ratuszu 6 stycznia 1870 roku. Ratusz został zniszczony w czasie II wojny światowej. Jego odbudowa trwała do 1955 roku. Do zjednoczenia Niemiec w ratuszu urzędowały władze Berlina Wschodniego. Obecnie ratusz jest siedzibą burmistrza Berlina. Na placu między Czerwonym Ratuszem, a Kościołem Mariackim znajduje się majestatyczna fontanna z Neptunem.

Czerwony Ratusz i berlińska wieża telewizyjna. Fot. Bartosz Miśkowiec. 2019 rok.

Fontanna Neptuna, a w tle Czerwony Ratusz. Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

Alexanderplatz

W sąsiedztwie wieży telewizyjnej znajduje się także jeden z najważniejszych placów Berlina, Plac Aleksandra – Alexanderpltaz. Do XVII wieku plac wykorzystywano do handlu bydłem i ćwiczeń wojskowych. Pod koniec XIX wieku, wraz z rozbudową kolei miejskiej, Alexanderplatz stał się dużym węzłem komunikacyjnym. Od 1805 roku, na cześć rosyjskiego cara Aleksandra I, który odwiedził Berlin, plac stał się Placem Aleksandra. W czasie Wiosny Ludów w 1848 roku lud Berlina wzniósł na placu swe barykady. Doszło do krwawych walk. Sytuacja powtórzyła się w ogarniętym rewolucją Berlinie w latach 1918-1919 roku. Naloty Aliantów oraz walki o Berlin zamieniły Alexanderplatz w gruzowisko. Po II wojnie światowej rozpoczął się proces nowoczesnej rozbudowy otoczenia placu. Zaczęły powstawać pierwsze wieżowce. Gdy ku upadkowi chylił się cały komunistyczny blok, włącznie z Niemiecką Republiką Demokratyczną, na plac ponownie wyległy tysiące mieszkańców Berlina. W 1989 roku manifestacje na Placu Aleksandra liczyły nawet 500 tys. osób.

Widok na Berliner Fernsehturm z wieży katedry berlińskiej. Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

Plac Aleksandra i berlińska wieża telewizyjna. Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

W cieniu wieży

Wieża telewizyjna, widoczna z każdego zakątka Berlina, przyciąga tysiące turystów przybyłych do stolicy Niemiec. Będąc w jej pobliżu warto poświęcić chwilę i rozglądnąć się uważnie. Można wtedy dostrzec również inne zabytki tej części miasta, ukryte w cieniu ogromnej wieży, które układają się w niezwykły ciąg dziejów Berlina.

Piotr Worwa

Bibliografia:

Czupryna Joanna Maria, Berliński Ratusz, przewodnik-po-berlinie.pl

Czupryna Joanna Maria, Plac Aleksandra w Berlinie, przewodnik-po-berlinie.pl

History & journey through time, tv-turm.de

Tytułowa grafika: Berliner Fernsehturm (Wieża TV). Zdjęcie mojego autorstwa, 2019 rok.

Dodaj komentarz